Έχω να πληρώσω ακόμα το νερό 25 ευρώ και το ρεύμα 50 ευρώ. Το νοίκι 200 ευρώ πρόλαβα και το πλήρωσα. Μόλις έβγαλα το μικρό μου ψυγείο απο την πρίζα γιατί έφαγα την τελευταία ντομάτα που είχε μείνει εκεί. Δεν χρειάζεται να καίει άλλο ρεύμα. Πάντα τα έφερνα εις πέρας απο εδώ και απο εκεί έστω με τα 450 ευρώ του ταμείου ανεργίας. Τώρα όμως τί; Οι γονείς μου δεν θέλουν (είμαι 26 χρονών) και στο κάτω κάτω δεν μπορούν να με βοηθήσουν (χαμηλοσυνταξιούχοι είναι) και μένουν στο χωριό. Δεν θέλω να ζητήσω δανεικά από τους φίλους μου γιατί πλέον και αυτούς τους βλέπω μια δυο φορές τον μήνα (επειδή δεν έχω λεφτά ούτε για καφέδες ούτε για ποτά) και φοβάμαι μήπως με κατηγορήσουν ότι τους ζητάω μόνο στην δύσκολη στιγμή. Αλλά και πάλι πόσα να τους ζητήσω? 20 ευρώ? 50? Τι να κάνω με αυτά?
Τώρα θα βγω πάλι όπως και κάθε μέρα στην γύρα μήπως και βρω κανα μεροκάματο έστω και στην οικοδομή αλλά έλα που και εκεί με το ζόρι κάθε φορά με πληρώνουν αν με πάρουν. Κολοεπαρχία... δεν υπάρχει τίποτα από δουλειές...
Ρε παιδιά... πως τα φέρνετε βόλτα εσείς; και αυτοκίνητα, και κοπέλες, και ταξίδια και εξόδους; πραγματικά απορώ... ούτε να τα σκεφτώ αυτά από τότε που σταμάτησα να είμαι φοιτητής....
ΥΓ. Δεν χάνω την ελπίδα μου αλλά σήμερα πραγματικά με έπιασε το παράπονο καθώς τα 450 ευρώ του ταμείου πραγματικά με βοηθούσαν σε συνδυασμό με τα 7-8 μαύρα μεροκάματα (30ευρώ το ένα) που έκανα σε οικοδομές.
ΥΓ2. Είμαι πτυχιούχος ΤΕΙ Φυσικών πόρων και περιβάλλοντος (ΤΕΙ χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα φυσικά) όχι οτι έχει σημασία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου